Onderweg naar de Tall Ships Races Harlingen 2022 – december 2021

Afgelopen week kwam het bericht dat het niet goed gaat met mijn vader.

Zijn gezondheid laat al jaren te wensen over, eigenlijk is het een wonder dat hij nog steeds leeft. Maar volgens de huisarts nadert het einde nu echt met rasse schreden. Vanaf het telefoontje van mijn zus, schoot er van alles door me heen. Gevoelens van verdriet over het naderende afscheid, dankbaarheid voor alles dat we samen meemaakten, maar ook praktische zaken als de voorbereidingen op de begrafenis. ’s Nachts lag ik wakker omdat ik in mijn hoofd druk was met een afscheidsspeech. Een wens en een verantwoordelijkheid die door mijn vader al een poos geleden bij me is neergelegd.

Mijn verhaal op zijn begrafenis wordt niet een chronologische weergave van zijn levensloop. Hoewel relevant en bijzonder, zou dat te ver van me afstaan. Bovendien kunnen anderen dat beter. Mijn verhaal zal gaan over herinneringen. Aan bijzondere momenten, verdriet dat we hebben gedeeld en heel veel situaties waaraan ik met een glimlach of zelfs hardop lachend terugdenk. En zo wordt het nadenken over zijn afscheid ook een moment van reflectie. Een moment waarop je nadenkt over wat écht belangrijk is. Over het maken van mooie herinneringen.

Dan wordt het harde werken dat bij de voorbereidingen van een evenement als de Tall Ships Races hoort, weer even relatief. Dan realiseer ik me weer dat de verantwoordelijkheid die ik voel, nooit ten koste mag gaan van het plezier dat ik heb. Dat de lol die we met het team hebben en de saamhorigheid van iedereen die betrokken is, veel belangrijker is dan de zorgen over virussen of deadlines die onder druk staan. Dat het straks niet gaat om het áántal trainees dat meegaat, maar om de onvergetelijke herinneringen voor de trainees díe meegaan. Dat publieksaantallen niet maatgevend zijn voor een succesvol evenement, maar dat alleen de mooie herinneringen van hen die het meemaken écht tellen.

We hebben nog heel veel te doen tot juli volgend jaar. En we weten nog niet hoe de wereld er tegen die tijd uitziet. Maar laten we dat wat we doen, vooral met veel plezier doen. Ervoor zorgen dat we de mooie dingen die we beleven, het plezier dat we hebben en de mijlpalen die we bereiken, voor onszelf markeren. Er af en toe even bij stilstaan. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor iedereen die betrokken is bij onze organisatie. Dat geldt voor alle lezers. Dat geldt voor iedereen. Dat we waardevolle herinneringen maken van de dingen die we doen en meemaken. Zoals ik waardevolle herinneringen heb aan mijn vader. Want daar heb ik er veel van. Ik zal hem straks missen. Maar ik hoop voor hem dat het niet al te lang meer duurt. Dat hij snel verlost is van de pijn en benauwdheid. Dat hij al zíjn mooie herinneringen meeneemt en bij zich blijft dragen. En heit, ast dit noch lêst, dan lêst ek nochris datst in geweldige heit bist. Dankjewol. Foar alles. En foar alle moaie oantinkens.

Namens het team van Harlingen Sail,

Lieuwe Krol